رادیکالیسم سیاسی چیست؟

اصطلاح رادیکالیسم در علوم سیاسی عبارت است از این باور که جامعه نیاز به تغییر دارد و این تغییرات تنها از راه های انقلابی امکان پذیر است.

اکثر مردم وقتی از اسم رادیکالیسم استفاده می کنند به سیاست جناح چپ فکر می کنند، اگرچه افراد در هر دو سر طیف را می توان رادیکال توصیف کرد. واژه رادیکالیسم از ریشه لاتین رادیکالیس به معنای “از ریشه یا داشتن ریشه” گرفته شده است، که به نوبه خود از “ریشه” ناشی شده است. رادیکال و رادیکالیسم هر دو از این ایده سرچشمه می گیرند که تغییر سیاسی باید «از ریشه» یا منبع بسیار اساسی جامعه باشد.

سیاست رادیکال به قصد تغییر یا جایگزینی اصول اساسی یک جامعه یا نظام سیاسی، اغلب از طریق تغییر اجتماعی، تغییرات ساختاری، انقلاب یا اصلاحات بنیادی اشاره دارد. فرآیند اتخاذ دیدگاه‌های رادیکال را رادیکال‌سازی نامیده می‌شود.

فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد استفاده از “رادیکال” را در زمینه سیاسی به سال ۱۷۸۳ نشان می دهد. دایره المعارف بریتانیکا اولین استفاده سیاسی از «رادیکال» را به چارلز جیمز فاکس، نماینده پارلمان بریتانیایی حزب ویگ که در سال ۱۷۹۷ «اصلاح بنیادی» در سیستم انتخاباتی را پیشنهاد کرد تا حق رای مردانه جهانی را فراهم کند، ثبت کرده است.

با ظهور مارکسیسم، مفهوم سیاست رادیکال از رفرمیسم فاصله گرفت و بیشتر با سیاست انقلابی مرتبط شد. در سیاست ایالات متحده، این اصطلاح در میان محافظه‌کاران و میانه‌روها به صورت تحقیرآمیز برای نشان دادن افراط‌گرایی سیاسی استفاده می‌شود.

در طول قرن بیستم، سیاستمداران تندرو در بسیاری از کشورهای جهان قدرت را به دست گرفتند. چنین رهبران رادیکال شامل ولادیمیر لنین و جوزف استالین در روسیه، مائو تسه تونگ در چین، آدولف هیتلر در آلمان و همچنین جریان اصلی رادیکال‌هایی مانند رونالد ریگان در ایالات متحده و مارگارت تاچر در بریتانیا بودند.

منابع: vocabulary / wikipedia