شاخص فلاکت چیست؟

شاخص فلاکت برابر با مجموع نرخ تورم و نرخ بیکاری میباشد، این مفهوم برای اولین بار در سالهای ۱۹۷۰ به منظور نشان دادن میزان سلامت یک اقتصاد مطرح گردید.

• اولین شاخص فلاکت توسط آرتور اوکان ایجاد و مساوی با مجموع نرخهای بیکاری و تورم در اقتصاد امریکا در نظر گرفته شد.
• عدد بیشتر به معنای احساس فلاکت بیشتر در شهروندان می باشد.
• استفاده از این شاخص امروزه با شامل شدن سایر شاخصهای اقتصادی توسعه یافته است.

درک شاخص فلاکت

اولین شاخص فلاکت توسط اقتصاددانی به نام آرتور اوکان خلق شد. وی مشاور اقتصادی لیندن جانسون رییس جمهوری آن زمان امریکا و پروفسور دانشگاه ییل بود. اوکان از جمع ساده نرخ تورم و نرخ بیکاری برای ایجاد یک معیار ساده به منظور بررسی میزان سلامت اقتصادی استفاده کرد. عدد بیشتر در اینجا به معنای آن است که مردم احساس سختی بیشتری دارند.

تورم به معنای افزایش قیمت محصولات و خدمات در طول زمان می باشد. تورم بر زندگی شما با کاهش قدرت خرید تاثیر میگذارد. این یک معیار سنجش فلاکت است چرا که هزینه زندگی را افزایش میدهد. در طول زمان، افزایش این عامل باعث کاهش استاندارد زندگی افراد خواهد شد.

از سوی دیگر بیکاری به معنای سختی کشیدن مردم برای به دست آوردن شغل می باشد. نرخ بالای بیکاری باعث عدم دستیابی افراد به درآمد میشود.

بر اساس فازهای چرخه های کسب و کار، بیکاری نشان و سیگنال انقباض و کوچک شدن اقتصاد است. تورم نیز با ایجاد سیگنال انبساط باعث ایجاد حباب می گردد.

شاخص فلاکت در یک اقتصاد سالم

در یک اقتصاد سالم شاخص فلاکت باید بین ۶-۷ درصد باشد. نرخ ایده آل رشد ۲ الی ۳ درصد است. رسیدن به چنین اعدادی به معنای آن است که نرخ طبیعی بیکاری حدود ۴ تا ۵ درصد باشد. زمانی که نرخ بیکاری پایینتر از آن باشد به معنای آن خواهد بود که شرکتها نمیتوانند به کارکنان خوب برای بهینه کردن تولید دست پیدا کنند.

نقد به شاخص فلاکت

یک مقاله علمی در سال ۲۰۰۱ که در سطح وسیعی در اروپا و امریکا انجام گردید، نتیجه گرفته است که بیکاری نقش مهمتری در عدم خوشحالی افراد نسبت به تورم ایفا میکند. در این تحقیق پیشنهاد شده است که هر یک درصد افزایش نرخ بیکاری را میتوان از نظر تاثیر روی افراد معادل ۱.۷ درصد افزایش تورم درنظر گرفت.

مرتبط :آموزه های اقتصاد

باشگاه ورزشی موج / موج کوه