تکنوکرات کیست و تکنوکراسی چیست؟

۰ 9,124 خواندن این مطلب 4 دقیقه زمان میبرد

[تعریف تکنوکرات] تکنوکرات یا فن سالار چیست؟ به گفته دانشمند برجسته اجتماعی ویلیام اسمیت، که تکنوکراسی را اختراع کرد. او بیان کرد که اصطلاح تکنوکراسی به مدل مهمی از حکومت اطلاق می شود که در آن افرادی که معمولاً به عنوان نخبگان شناخته می شوند، تصمیمات کارشناسی می گیرند. و طبق تعریف مریام وبستر، تکنوکرات به افرادی اطلاق می‌شود که بیشترین ثروت و موقعیت را در یک جامعه دارند و موفق‌ترین یا قدرتمندترین گروه از مردم شناخته می شوند.

آنها تصمیم می گیرند و مناصب عالی دولتی را در اختیار دارند. این افراد بر اساس تخصص فنی و پیشینه موسسات دولتی برای نجات افراد جذب و استخدام می شوند. دانش آن‌ها باعث می‌شود که به «عضو یک نخبگان فنی قدرتمند» تبدیل شوند که از برتری کارشناسان فنی دفاع می‌کنند.

انواع نظام های سیاسی کدام است؟

فهرست محتوا

تعریف تکنوکرات: تکنوکرات یعنی چه؟

به گفته دبلیو اچ. اسمیت در سال ۱۹۱۹ که اصطلاح تکنوکراسی و تعریف تکنوکرات را ابداع کرد: تکنوکرات فردی است که به عنوان متخصص فنی در زمینه های خاص شناخته می شود، به ویژه فردی که دارای اختیارات مدیریتی بوده است.

چه کسی تکنوکراسی را اختراع کرد؟

ویلیام اچ. اسمیت، از زمانی که مهندس کالیفرنیایی بود، برای درک، مطالعه و تجزیه و تحلیل نهادهای دولتی، که شامل نقش مدیریت دولتی در دولت بود، شناخته شد. او کلمه تکنوکراسی را اختراع کرد، این موضوع تکنوکرات ها را توضیح می دهد.

توجه به این نکته بسیار مهم است که تکنوکراسی با مدل سنتی اجرای وظایف اداری عمومی و دموکراسی متفاوت است، زیرا افرادی که برای نقش رهبری انتخاب می‌شوند، در واقع از طریق فرآیندی انتخاب می‌شوند که بر مهارت‌های مرتبط و عملکرد اثبات‌شده‌شان تأکید می‌کند. موضع آن بر اساس آنچه که به روی میز آورده می شود، نه بر خلاف این که آیا آنها معیارهایی را برای منافع اکثریتی که به آنها رای عمومی داده است، تناسب دارند یا نه.

دولت تکنوکراتیک

دولت تکنوکراسی شکلی از حکومت است که متعلق به کشورهای دموکراتیک است یا آنهایی که دارای حکومت یکسان برای مردم هستند، دانش بسیار زیادی در علم و/حکومت یا هر تخصص فنی دیگری در یک حوزه دارند، در واقع برای مناصب عالی دولتی انتخاب می شوند. اینها می توانند مدیران، سیاست گذاران و مشاوران دولتی باشند که معمولاً تصمیم گیرندگان نامیده می شوند که در آن زمان به عنوان تکنوکرات شناخته می شوند.

دولت تکنوکراتیک افراد را بر اساس تخصص آنها در هر زمینه معین دانشی برای تصدی پست انتخاب می کند. در نتیجه، آنها نقش رهبری را بر عهده می گیرند تا بر اساس داده های علمی یا روش شناسی عینی تصمیم گیری کنند که با استفاده از مدل هایی مانند تکنیک دلفی به جای یک نظر صرف، توسط علم مزیت های دلفی و تجزیه و تحلیل کارشناسان پشتیبانی می شود.

جوانب مثبت و منفی تکنوکراسی

مزایای تکنوکراسی

دانش فنی اضافی همیشه بهتر از کمتر است. اگر دلیل دیگری نداشته باشد، حداقل نگاه کردن به مسائل از منظر علمی یا فنی ممکن است به شما ایده بیشتری در مورد نحوه انجام مدیریت بدهد.
بسیاری از مواردی که نیاز به تصمیم اداری دارند، در واقع فنی هستند، و گاهی اوقات (یا بیشتر اوقات) تصمیمات رایج همیشه بهترین تصمیم نیستند.
نمایندگان منتخب بهترین راه برای پاسخگویی به آرزوهای مردم هستند. اگر هر بار که تعریف تکنوکراسی به این معنی است، یک کار درست انجام می شد، تکنوکراسی کار می کرد.
کار درست به شرایط داده شده و همچنین نتیجه مطلوب قوانین / سیاست ها / برنامه ها، به علاوه تمایل دولت برای اتخاذ تصمیمات سخت بستگی دارد.
تخصص فنی به آن‌ها اجازه می‌دهد تا با کسانی که در زمینه تخصص یکسانی در بخش دولتی یا سایر سازمان‌های مرتبط مشترک هستند، بهتر با هم ارتباط برقرار کنند – احتمالاً منجر به انجام کار اداری بهتر در زمینه‌ای می‌شود که متخصص هستند.
تکنوکرات ها همچنین ممکن است تفکر منطقی بهتری داشته باشند که در اداره مؤثر مدیریت لازم است و احتمال سقوط به افراط گرایی را به حداقل برسانند.
ایده حذف تصمیم گیری انسانی در یک تکنوکراسی با فناوری در حال بازی که با استفاده از داده های واقعی (اعداد) مرتبط است، به خوبی کار می کند.

معایب تکنوکراسی

شغل سیاسی برای کارکردن به مهارت سیاسی نیاز دارد نه دانش فنی.
وظیفه سیاستمدار سیاست گذاری نیست، این وظیفه سیاست گذاران و بوروکرات ها است، وظیفه سیاستمداران راضی کردن مردم است و تا زمانی که بدانند کدام سیاست می تواند به اندازه کافی سودمند و محبوب باشد تا عملی شود.
تکنوکرات ها مجبور نیستند در مورد چارچوب نظری ایجاد آن بدانند. سیاستمداران مانند فروشندگان بوروکرات هستند، فروشندگان مجبور نیستند ماشین بسازند، فقط باید بدانند که چگونه یک ماشین بفروشند.
دانش فنی عملکرد بهتر در فعالیت های اداری را تضمین نمی کند. بسیاری از رهبران با پیشینه علمی به استفاده ناچیز از آن دانش ختم شدند.
تکنوکراسی، حداقل مستلزم اعطای حق سیاسی شماست (یعنی حتی اگر هنوز دموکراتیک هستید، به نوعی مقررات نیاز دارید تا افراد بدون هیچ گونه تخصص فنی را از سیاست دور نگه دارید، در بیشتر مواقع یا بسیار خوش شانس هستید یا دیکتاتور آشکار.
تکنوکراسی در یک سیستم خودکامه می تواند به ابزار سرکوب تبدیل شود.

تفاوت تکنوکرات و بوروکرات

تکنوکرات ها به عنوان متخصصان یک موضوع خاص با دانش تخصصی در زمینه های خاص در نظر گرفته می شوند و در حالی که بوروکرات ها افرادی هستند که در بخش دولتی و خصوصی کار می کنند و تقریباً در اکثر موضوعات دارای دانش بالایی هستند.

تکنوکرات ها نقش رهبری را ایفا می کنند و از آنها به عنوان استادانی یاد می شود که در زمینه خاصی دستورالعمل می دهند. در حالی که افرادی که از آنها به عنوان بوروکرات یاد می شود در بسیاری از زمینه ها یا انجام مسئولیت های سازمان از دانش بالایی برخوردار هستند.

بوروکراسی به مدیریت و رویه اداره یک بخش بدون نیاز به دانش فنی اطلاق می شود. به عنوان مثال، امروزه یک سازمان بوروکراتیک در بخش‌های مختلف دولت خدمت می‌کند. به طور کلی، در ایالات متحده آمریکا، هند، فیلیپین، نیجریه و پاکستان، هر فردی که دارای مدرک لیسانس در مدیریت دولتی یا بازرگانی باشد، واجد شرایط کار به عنوان تکنوکرات است.

تکنوکرات ها می توانند در هر بخش دولتی مستقر شوند. از آنجا نیز به آنها اجازه داده می شود تا بر اساس نیاز، دانش و توانایی های تخصصی به بخش های دیگر سوئیچ کنند.

تکنوکرات نوعی مدیریت است که در آن افراد خدمات را بر اساس تخصص مدیریت می کنند. به عنوان مثال، سربازان و ژنرال یا دریاسالار کهنه کار که به عنوان مقام عالی در وزارت جنگ خدمت می کنند.

مثال دیگر می‌تواند کاردیولوژیست باشد که برای پست اداری دولتی در وزارت بهداشت کار می‌کند، که کتاب‌هایی در زمینه مدیریت دولتی و علوم سیاسی خوانده است. در حالی که بوروکرات‌ها به یک مقام دولتی اشاره می‌کنند که تصور می‌شود به اجرای رویه‌ای به بهای خدمت به نیازهای مردم توجه دارد.