انواع نظام های اقتصادی: مزایا و معایب
نظام های اقتصادی روش‌هایی هستند که جوامع و دولت‌ها برای سازمان‌دهی، تخصیص و توزیع کالاها، خدمات و منابع در نقاط مختلف استفاده می‌کنند. درک نحوه عملکرد انواع نظام های اقتصادی می تواند به نفع هر فردی در نیروی کار باشد.
در این مقاله، ما به بررسی چیستی سیستم اقتصادی، پنج نوع اصلی از انواع نظام های اقتصادی و مزایا و معایب هر نوع خواهیم پرداخت.
فهرست محتوا
نظام اقتصادی چیست
یک نظام یا سیستم اقتصادی به عنوان یک سیستم نظارتی برای کنترل جنبه های مختلف تولید و توزیع، از جمله سرمایه، نیروی کار، زمین و سایر منابع فیزیکی عمل می کند. در یک سیستم اقتصادی، نهادها، سازمان ها و مراجع تصمیم گیری ضروری بسیاری وجود دارد. علاوه بر این، انواع نظام های اقتصادی معمولاً از الگوهای استفاده و مصرف پیروی می کنند که ساختار جامعه و جوامع را تشکیل می دهد.
۵ مورد از انواع نظام های اقتصادی
نظام اقتصادی سنتی
در یک نظام اقتصادی سنتی، هر یک از اعضای یک جامعه یا جامعه دارای نقش خاصی هستند که به کل پیشرفت جامعه کمک می کند. سیستم‌های اقتصادی سنتی قدیمی‌ترین مدل را نشان می‌دهند، که در آن جوامع از طریق کار، کشاورزی و سایر فرآیندهای ساده، از لحاظ فیزیکی به هم متصل هستند و از نظر اجتماعی رضایت دارند. در حالی که سیستم‌های اقتصادی سنتی می‌توانند مزایای متعددی داشته باشند، مدل قدیمی آنها می‌تواند چندین اشکال بالقوه را نیز به همراه داشته باشد.
برخی از مزایا عبارتند از:
- به ندرت مازاد کالا یا منابع وجود دارد
- اعضای جامعه عموماً از نقش های اجتماعی رضایت بیشتری دارند
- عدم وجود سلسله مراتب اقتصادی کل منجر به فقدان رقابت اقتصادی می شود
برخی از اشکالات احتمالی عبارتند از:
- روش های قدیمی توزیع
- عدم رشد و توسعه فناوری
- اتکا به منابع و خدمات محلی، جهانی شدن را مهار می کند
- تمرکز کمتر بر تولید صنعتی و تمرکز بیشتر بر فرآیندهای کشاورزی
نظام اقتصادی دستوری
در نظام‌های اقتصادی دستوری، دولت‌ها و قدرت‌های متمرکز، بسیاری از فرآیندهای اقتصادی، از جمله تخصیص و توزیع منابع، کالاها و خدمات را کنترل می‌کنند. در یک اقتصاد دستوری، دولت نقش کلیدی را در هدایت و مداخله در فرآیندهای تجاری ایفا می کند که کالاها و خدمات ضروری را به جامعه ارائه می دهد. بسیاری از اقتصادهای دستوری متشکل از دولت هایی هستند که کنترل کاملی بر توزیع و استفاده از منابع ارزشمند مانند نفت و گاز دارند.
علاوه بر این، این نوع سیستم ها ممکن است تحت نهادهای حاکمیتی که مالکیت صنایع ضروری مانند حمل و نقل، تاسیسات و انرژی و فناوری را دارند، عمل کنند. اقتصادهای دستوری می توانند برای ایجاد پایداری مفید باشند، با این حال، چند اشکال احتمالی برای این نوع سیستم وجود دارد.
برخی از مزایا عبارتند از:
- ایجاد پتانسیل برای بسیج انبوه منابع لازم به دلیل کنترل دولت
- به دلیل افزایش تحرک منابع، مشاغل اضافی برای اعضای جامعه و شهروندان ایجاد می کند
- بر منافع جامعه بیش از منافع فردی تمرکز می کند
- استفاده کارآمدتر از منابع ارزشمند را تشویق می کند
برخی از معایب می تواند شامل موارد زیر باشد:
- به دلیل ناتوانی در برنامه ریزی برای نیازهای فردی، کمبود ایجاد می کند
- به دلیل ناتوانی در محاسبه تقاضا بر اساس قیمت های تعیین شده، جیره بندی ایجاد می شود.
- رقابت در بازار را از بین می برد و در نتیجه فقدان نوآوری و پیشرفت به وجود می آید
- از آزادی کارمندان برای دنبال کردن مشاغل خلاق جلوگیری می کند
سیستم اقتصادی برنامه ریزی مرکزی
در یک اقتصاد برنامه‌ریزی شده متمرکز، جامعه برنامه‌های اقتصادی را برای هدایت تولید، سرمایه‌گذاری و تخصیص کالاها، خدمات و منابع ایجاد و دیکته می‌کند.
دولت فقط برای تنظیم قراردادهای تجارت منصفانه و تضمین انطباق با سیاست بین المللی در فرآیندهای تولید مداخله می کند. علاوه بر این، دولت ها در یک اقتصاد برنامه ریزی شده متمرکز در تلاش های هماهنگی برای ارائه خدمات عمومی شرکت می کنند. این نوع سیستم اقتصادی شاخه ای از اقتصاد دستوری است که در آن دولت ها هنوز سطحی از کنترل بر تخصیص و توزیع منابع را حفظ می کنند.
مزایای این مدل از انواع نظام های اقتصادی عبارتند از:
- بهتر می تواند با پرداختن به مسائلی مانند محیط زیست و مبارزه با فساد به اهداف ملی و اجتماعی دست یابد
- به قدرت‌های حاکمیتی توانایی تصمیم‌گیری در مورد تولید و توزیع کالاها و منابع را می‌دهد، زمانی که صنایع خصوصی نمی‌توانند سرمایه سرمایه‌گذاری کافی را افزایش دهند.
- به اعضای جامعه اجازه می دهد تا در مورد برنامه های دولت برای تعیین قیمت محصولات، تعیین مقدار تولید و باز کردن بخش های شغلی ورودی داشته باشند.
برخی از معایب می تواند شامل موارد زیر باشد:
- می تواند کمبود منابع دولتی را برای پاسخگویی موثر به کمبودها و مازاد ایجاد کند
- بالقوه برای اقدامات فاسد در بدنه های حاکم و قدرت های مستقر
- باعث از دست رفتن آزادی بالقوه برای شهروندانی می شود که می خواهند شرکت خود را راه اندازی کنند
- موسسات حاکم بر قدرت هایی که گاه به نظام های سیاسی سرکوبگر تبدیل می شوند
سیستم اقتصادی بازار
در یک سیستم اقتصادی بازار، یا یک «سیستم بازار آزاد»، جوامع، شرکت‌ها و مالکان برای تصمیم‌گیری در مورد نحوه تخصیص و توزیع منابع، چه چیزی تولید و به چه کسی بفروشند، به نفع خود عمل می‌کنند. دولت‌ها در سیستم‌های بازار معمولاً دخالت کمی در نحوه عملکرد کسب‌وکارها و ایجاد درآمد دارند، با این حال، می‌توانند عواملی مانند تجارت منصفانه، توسعه سیاست‌ها و عملیات تجاری صادقانه را تنظیم کنند.
در حالی که سیستم‌های اقتصادی بازار می‌توانند برای کسب‌وکارهای نوظهور و شرکت‌های انحصاری مفید باشند، استفاده از یک سیستم اقتصادی بازار آزاد دارای معایبی بالقوه است.
مزایا ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- انگیزه ای برای کارآفرینی نوآورانه فراهم می کند
- به مصرف کنندگان حق انتخاب در کالاها، خدمات و قیمت خرید می دهد
- ایجاد رقابت در بازار برای منابع و در نتیجه ارائه با کیفیت و استفاده کارآمد از منابع برای تولید کالا
- الهام بخش تحقیق، توسعه و پیشرفت در کالاها و تولید کالا است
برخی از معایب می تواند:
- بازارهای به شدت رقابتی می تواند باعث کمبود منابع برای افراد محروم شود
- پتانسیل برای انحصار صنایع و جایگاه ها مانند فناوری، مراقبت های بهداشتی و دارویی
- می تواند با تمرکز بر نیازهای اقتصادی به جای نیازهای اجتماعی و انسانی، اختلاف درآمد را افزایش دهد
سیستم اقتصادی مختلط
سیستم های اقتصادی مختلط دو یا چند روش اقتصادی را برای تشکیل یک سیستم مرکزی ترکیب می کنند. به طور سنتی، یک اقتصاد مختلط شامل یک اقتصاد بازار و دستوری است که برای تشکیل یک سیستم اقتصادی که در آن بازار عموماً از مالکیت دولتی یا ملی آزاد است، ترکیب می‌شود. با این حال، دولت همچنان می تواند بر صنایع ضروری و بخش هایی مانند حمل و نقل و دفاع کنترل داشته باشد.
علاوه بر این، نهادهای حاکم در سیستم‌های اقتصادی مختلط معمولاً نظارت غالب بر مقررات شرکت‌ها و مشاغل خصوصی دارند. در حالی که اقتصادهای مختلط در سرتاسر جهان نسبتاً رایج هستند و مزایای زیادی را ارائه می دهند، اما می توانند نقاط ضعفی نیز داشته باشند:
یک سیستم اقتصادی مختلط از بین انواع نظام های اقتصادی اغلب دارای مزایای زیر است:
- به شرکت های خصوصی اجازه می دهد تا کارآمدتر عمل کنند و هزینه های عملیاتی را به دلیل نظارت کمتر دولت کاهش دهند
- از طریق اجازه دادن به مداخله خاص دولت، خروجی ای برای شکست های بازار ایجاد می کند
- دولت ها را قادر می سازد تا برنامه های شبکه ای مانند برنامه های تامین اجتماعی، مراقبت های بهداشتی و غذا و تغذیه ایجاد کنند
- به دولت ها قدرت می دهد تا درآمد را از طریق سیاست های مالیاتی بازتوزیع کنند و اختلاف درآمد را کاهش دهند
برخی از معایب احتمالی عبارتند از:
- مداخله دولت می تواند بسیار زیاد باشد یا به اندازه کافی نباشد و باعث عدم تعادل شود
- ایجاد پتانسیل برای شرکت های تابعه دولتی در صنایع دولتی
- می تواند باعث شود که صنایع دولتی یارانه ای به دلیل عدم رقابت در صنایع دولتی دچار بدهی شوند
از این گذشته می توان به دسته بندی های زیر پیرامون انواع نظام های اقتصادی اشاره کرد که به نوعی تحت تاثیر انواع نظام های سیاسی قرار دارند.
- نظام سرمایه داری
- نظام کمونیستی
- نظام های اقتصادی سوسیالیستی و مختلط
منابع: indeed / managementstudyguide
